Mijn eerste Corona huwelijk

DEZE LIEVERDS GINGEN ER GEWOON VOOR!

En dan ineens staat de wereld even stil. Het nieuws op 15 maart dat Nederland in een "lockdown" gaat en waarbij er ineens allemaal regels worden op gesteld hoe we met elkaar om moeten gaan, wat mag en wat niet mag.
Verbijstering, paniek, verdriet... onmacht... jeetje, uhmmm ik moet ineens thuis blijven, mag niet meer werken. Maar ohw jee het trouwseizoen staat voor de deur, wat nu? En Wat moeten al die bruidsparen nou die zo lang naar deze dag hebben uitgekeken en toegeleefd.
Ik vond het echt een rollercoaster aan emoties de eerste tijd. En niet alleen voor mijzelf, maar ik leefde ook zo mee met iedereen. De eerste week moest het bij iedereen denk ik nog een beetje landen. Maar toen duidelijk was dat het echt wel ernstig was kwamen natuurlijk de eerste telefoontjes binnen van bruidsparen die hun huwelijk gingen verzetten. Sommige naar het najaar, maar heel veel ook naar volgend jaar.

Maar wat ik totaal NIET had verwacht, is dat er ook mailtjes binnen kwamen met nieuwe aanvragen en bruidsparen die nog wél gingen trouwen. Ik werd benaderd door zowel Lydia als door wedding planner Marian van stralend middelpunt dat zij opzoek waren naar een fotograaf voor hun huwelijk die in twee delen zou plaatsvinden. Een klein gedeelte eind mei waarbij het gemeentelijk huwelijk zou plaatsvinden in Apeldoorn en straks in september "de echte grote dag" bij de Woeste Hoeve. Zo leuk ! We planden een video meeting want we konden nu natuurlijk niet in real life afspreken. Even onwennig, want normaal doe ik mijn gesprekken natuurlijk gezellig in de studio, face to face, en nu zit je tegen je scherm te praten. Je kan niet even fysiek een album laten zien, dus dat was echt wel even raar. Maar ondanks dat, was er meteen een leuke klik en een heel prettig gesprek. Na wat mailtjes heen en weer kreeg ik te horen dat ze het heel leuk zouden vinden als ik hun fotograaf wilde zijn. Nou NATUURLIJK, super super leuk!

Eindelijk was het dan zo ver. Van tevoren natuurlijk alles goed geïnformeerd wat mag en wat niet mag. En wat was het fijn om weer een camera tas in te pakken. Toch lichtjes zenuwachtig vertrok ik richting het Raadhuis van Apeldoorn. Niet zenuwachtig voor de foto's, maar meer een beetje zenuwachtig van "hoe zou het gaan, houden mensen afstand, heb ik wel voldoende ruimte om mooie en creatieve foto's te maken". Maar de zenuwen waren snel weg want alles verliep heel soepel.

Langzaam verzamelden de gasten zich op het marktplein. Grappig want de begroetingen gaan natuurlijk ineens ook heel anders. Geen dikke knuffels, handjes schudden ect. Nee op afstand "hi" zeggen, zwaaien of een elleboog begroeting. En ook dat had wel weer wat. Iets voor 13.00 was iedereen compleet en liepen we naar het Raadhuisplein waar de Bode van de gemeente de gasten wat richtlijnen gaf en het bruidspaar wenkte dat ze mochten komen. Ze kwamen aanrijden en stapten met een grote smile uit de auto. Een stralende lach, want jaaaa nu ging het toch echt gebeuren.
Wij zagen elkaar nu ook pas echt voor het eerst in het echt, ook even raar, maar je zit er ook zo in. Je wil ook meteen beginnen met het vastleggen van deze dag. Je wil het verhaal vertellen en gaat meteen volle bak aan de slag. 

Het was een mooie ceremonie, met een lach en ook wel even wat emotionele slik momentjes. En ondanks dat het wennen was dat iedereen zo ver uit elkaar zat en er zelfs stoelen alleen in de ruimte stonden zie je dat niet eens heel erg terug op de foto's. De sfeer was fijn, mooi en intens. Het bruidspaar straalde en keek met zulke lieve blikken naar elkaar. Lieve aanraking, een slappe lach, spontane leuke interacties en wat zagen ze er mooi uit. 

Na de ceremonie hadden we eerst nog in gedachten op een groepsfoto te maken bij het raadhuis, maar het stond al zo vol met andere gasten van een volgend huwelijk dat we hebben gesloten dat toch maar later op de dag bij de locatie te doen.

Vanuit het gemeentehuis zijn we naar een mooie plek in Terwolde gereden. Net achter de prachtige kapschuur waar zij die middag hun "mini" feestje zouden hebben. Ik was de week ervoor al even een rondje wezen rijden om te kijken wat een mooie locatie zou zijn en kwam per toeval bij een prachtige plek waar een oud hooi schuurtje stond, een prachtig watertje liep en ook nog eens een fantastisch bloemenveld. En dat alles op een paar vierkante meter. Wat een cadeautje!

Het zou geen uitgebreide shoot worden. Gewoon even een paar foto's voor de herinnering want de gasten waren langzamerhand ook al bij de locatie aangekomen. Maar het grappige is, we hebben echt heel veel leuke foto's kunnen maken in een 1/2 uurtje tijd. Het ging heel natuurlijk, Lydia en Christiaan deden het super en genoten ook zo van elkaar. 

Na de shoot snel naar de kapschuur. Bij een prachtige boerderij hadden ze de schuur omgetoverd tot zo'n idyllisch mooie feest locatie. Prachtige bloemen, decoraties, strobalen, prachtige boeren stoelen, kanten kleedjes... het straalde één en al gezelligheid uit. Ik was écht onder de indruk. Op de lange tafel stonden heerlijke drankjes en prachtige taartjes/ cupcakes van FLOAK. Zij heeft er ook echt weer iets heel moois van weten te maken.

Alle gasten hadden zich inmiddels verzameld bij de oprijlaan. Door het knallen van een confetti kanon werd het bruidspaar verwelkomt. De hygiënische doekjes, handgels ect lagen allemaal klaar want nu mocht er dan écht gefeliciteerd worden.
Leuk om te zien dat iedereen dat toch wel op hun eigen manier deed. Het was echt perfect geregeld. Stoelen stonden netjes uit elkaar, en je zag dat de families die bij elkaar hoorde wat intiemer bij elkaar zaten en daarna werd er netjes afstand gehouden. Maar ondanks dat was er wel een fijne gemoedelijke sfeer en stoorde het helemaal niet. Ik was bang dat het heel afstandelijk zou worden, maar dat was dus totaal niet zo. En het fijne is wel als mensen niet helemaal op een kluitje staan, dat je iedereen wel beter kan fotograferen.

Na de felicitaties, de heerlijke taartjes ben ik stilletjes vertrokken zodat zij verder konden genieten van deze mooie en bijzondere dag. Met een klein gezelschap in intieme sfeer is daarna de zegen over hun huwelijk gevraagd.

Ik denk dat het straks in het "nieuwe normaal" allemaal steeds meer vorm gaat krijgen. Dat mensen steeds creatiever gaan worden om er toch een heel mooi feest van de liefde van te maken.

Christiaan en Lydia, bedankt dat ik deze mooie dag mocht vastleggen en ik kijk uit naar september.